Adresa:
- Da kojim slučajem Novi Sad nema Lemija, valjalo bi ga izmisliti. Ne zato što svakom gradu trebaju urbane legende kojima je i nadimak dostatan da ga cela varoš samo po njemu prepoznaje, već što je Milenko Vlasiavljević zanesenjak i zaljubljenik u knjige da mu nadaleko ravnog nema.
- U Lemijevoj knjižari-antikvarnici, na Grbavici, u Puškinovoj ulici, poslednjoj takve fele u Srpskoj Atini, teško da ćete pronaći najnoviju skorojevićku “hit robu”, kakvu blokbastersku tugaljivo-hepiendovsku trakavicu o žalobnoj arapskoj princezi, vrancu i njemu pripadajućem lepotanu-emiru koji je spašava iz kanyi surovog šeika, iliti novovekoj silikonskoj tv personi kojoj je uža rodbina pomogla u sricanju svih tih slova (“a njih mnogo burazere, mnogo”), ali vam zato vrlo lako pogled zastane na Vebsterovom rečniku iz 1956. ili na srpsko-hebrejskom izdanju “Pesme nad pesmama” obogaćene genijalnim ilustracijama Olje Ivanjicki. Tu, među rafovima, kojima je inventarski “dodatak” i hoklica, tek da se možete s mirom Božijim posvetiti i čitanju knjige, volj’ vam ceo dan, imate priliku da se upoznate i sa “Taksenim zbornikom sa komentarima” iz ’40. prošlog veka, izdanja Gece Kona, Horvatovim “Magnum crimen” ili gotičkim izdanjima nemačke medicinske nauke iz doba pre nego što je bečki moler započeo Drugi svetski.
- Nema tu matematike koja opravdava postojanje ove knjižare.- sleže dobroćudno ramenima Lemi, uz priznanje da mu ni samom nije jasno kako opstaje.- Valjda je to zato što mi i žena Marijana i sin Simon dele istu strast, isti poziv i priziv, da ova naša knjižara pre bude deo kulturne ponude, kulturnog života Novog Sada nego nekakva obična konfekcijska prodavnica knjiga.- začuđen je vlasnik “Lemijeve knjižare” njenim bivstovanjem.
