Srednju školu je započeo Subotici, a završio u Pešti. U Pešti je završio potom i pravni fakultet. Izabran je 1859. za sekretara Matice Srpske. Uređivao je Letopis Matice Srpske od 1859. do 1869, Pozorište je uređivao od 1872. do 1876, a bio je i urednik Mlade Srbadije. Bio je istaknuti član Ujedinjene omladine srpske, pa je bio predsednik na omladinskim skupštinama u Zrenjaninu, Kikindi i Novom Sadu od 1868. do 1870. Pored toga povereno mu je i uredjivanje omladinskog glasila Mlade Srbadije. Kada je ugarska vlada za vršačku skupštinu 1871. naredila da članovi Omladine mogu biti samo ugarski Srbi, tada je Hadžić uzalud pokušavao da različitim molbama uveri vlasti da takvo društvo ne može da bude toliko ograničeno. Imao je posebne zasluge za razvoj srpskog pozorišta, posebno Srpskog Narodnog Pozorišta (SNP) u Novom Sadu. Zajedno sa Jovanom Subotićem sprečio je propast pozorišta nakon odlaska Jovana Đorđevića 1868. u Beograd. Postao je upravnik Srpskog narodnog pozorišta. Razvijao je umetničku igru u trupi, a istovremeno kod gledalaca budio rodoljublje i ljubav prema pozorištu. Od 1872. je uređivao i Zbornik pozorišnih dela, kao organ uprave SNP u Novom Sadu. Tu je objavljeno oko 50 originalnih i prevedenih dramskih dela iz repertoara SNP. U svesci 185. Srpskog Letopisa je dat dobar pregled njegovog književnog rada. Pod njegovom upravom SNP u Novom Sadu se uzdiglo do visine na kojoj je moglo da izvodi i najsloženija dramska dela.