Živorad Nastasijević (Gornji Milanovac, 1893 — Beograd, 1966) je bio srpski slikar, fresko slikar i ikonopisac. Rođen je u porodici gde su i njegova braća bili umetnici, Momčilo Nastasijević, Slavomir Nastasijević i Svetomir Nastasijević. Njihov otac, Nikola Lazarević, doselio se s majkom iz Ohrida u Brusnicu kao šestogodišnjak. U znak zahvalnosti prema ujaku Nastasu Đorđeviću (graditelju gornjomilanovačke crkve Svete Trojice) kod koga je izučio graditeljski zanat, odriče se majčinog prezimena i od ujakovog imena pravi novo prezime, Nastasijević.
Živorad Nastasijević je završio umetničku školu u Beogradu 1910. godine, kao učenik Đoke Jovanovića, Riste Vukanovića i Marka Murata. Studije slikarstva je nastavio u Minhenu kod profesora Grabara 1913-1914. ali je to morao da prekine zbog izbijanja Prvog svetskog rata. Kao mnogi srpski umetnici prve polovine XX veka Nastasijević je dobrovoljno stupio u đački bataljon Stepe Stepanovića, prešao preko Albanije i preboleo tifus. Za vreme rata učestvuje prvo kao borac do 1917., a potom kao ratni slikar Vrhovne komande. Posle rata školovanje nastavlja u Parizu 1920-1922. godine na Akademiji "Grande Čaumiere" kod profesora Kastalučija (Claudio Castelučo). Po povratku u zemlju uzeo je aktivnog učešća u kulturnim zbivanjima:
(1920-21. bio je član Lade;1923. Član Grupe šestorice: Bijelić, Dobrović, Kršinić, Nastasijević, Rosandić, Stojanović; 1924. Član Grupe četvorice: Dobrović, Bijelić, Miličić, Nastasijević.
1927. Jedan je od osnivača umetničke grupe „Zograf" 1936. ponovo postaje član Lade, u čijim redovima ostaje do smrti.)
U toku školovanja izlagao na izložbama Umetničko-zanatske škole. Po završenim studijama prvi put izlagao 1912. na Četvrtoj jugoslovenskoj izložbi. Na početku umetničkog formiranja, na njega kao slikara presudno su uticali školovanje na mihenskoj Akademiji i druženje sa slikarom Kostom Miličevićem, te se u tom delu njegovog opusa primećuje uticaj impresionizma. Nakon odlaska u Pariz, gde se detaljnije upoznao sa likovnom umetnošću i delima starih majstora, on se okreće slikanju praznih, napuštenih beogradskih predela koji po atmosferi liče na magijski realizam, kao i mitološkim motivima.
Godine 1927. zajedno sa Vasom Pomorišcem bio je inicijator i pokretač umetničke grupe „Zograf“, koja je trebalo da predstavlja neku vrstu opozicije progresivnoj i modernistički orijentisanoj grupi "Oblik“. Umetnici koji su bili članovi „Zografa“ zalagali su se za afirmaciju srednjovekovne umetnosti i izgrađivanje nacionalnog stila na temelju srednjovekovnog nasleđa i tradicije.
Živorad Nastasijević bavio se, između ostalog, i fresko slikarstvom i ikonopisom. Izveo je freske u zgradi Umetničkog paviljona u Beogradu (koje su uništene za vreme Drugog svetskog rata), ikonostas crkve Bogorodičnog pokrova u Beogradu, freske u sali zgrade Narodne banke u Skoplju, freske u odborničkoj sali Beogradske opštine, freske u Uspenskoj crkvi u Pančevu, freske u crkvi Kosturnice u Krupnju, freske u nekoliko porodičnih kapela na Novom groblju u Beogradu.
Zajedno sa svojim kolegama Petrom Palavičinijem i Brankom Popovićem, Jovan Bijelić je 1926. godine formirao grupu „Oblik“ kome pristupaju: Petar Dobrović, Živorad Nastasijević, Toma Rosandić, Veljko Stanojević, Sreten Stojanović, Sava Šumanović i Marino Tartalja kao članovi osnivači, a kasnije ovoj grupi pristupaju: Ignjat Job, Zora Petrović, Ivan Radović, Mate Razmilović, Risto Stijović, arhitekt Dragiša Brašovan. Ova grupu su sačinjavali već afirmisani likovni umetnici. Pravila grupe su doneta na sednici od 8. novembra 1930. godine a Ministarstvo unutrašnjih poslova ih je potvrdilo 20. jul 1932. godine.
Samostalne izložbe: 1923. Beograd; 1924. Beograd; 1925. Beograd - sa Lj. Ivanovićem,1926. Beograd; 1927. Beograd ;1966. Beograd - retrospektiva u Galeriji Kulturnog centra.
Grupne izložbe: 1919. Jugoslovenska izložba, Pariz 1929. Jugoslovenska izložba, Barselona 1930. Jugoslovenska izložba, London 1932. Jugoslovenska izložba, Brisel i Amsterdam; 1938. Kragujevac; 1939. Petrograd;1921. Izložba likovnih umetnika iz Beograda, Sombor; 1922. Peta jugoslovenska izložba; 1924. Izložba beogradskih slikara i vajara; 1924. Grupa četvorice, Zagreb
1951. Pejsaži Beograda, Beograd; 1962. Sava Šumanović i srpski pejsaž između dva rata, Sremska Mitrovica.
Umro je u Beogradu 1966. godine.
